|
||||||||
“ 5 Young Koreans sing the Blues… “ Stelling 1: Het is een uitdaging opzich om in een Aziatisch land, vanuit een muziekcultuur die zo verschillend en ver verwijderd is, om bluesmuziek te spelen, maar toch waagt Flat Five zich er al enkele jaren aan. Flat Five is een jonge vijfkoppige bluesband uit Zuid-Korea -hun gemiddelde leeftijd ligt rond de 30- die in 2017 gevormd werd. Flat Five bestaat uit frontdame Sim Seong-eun, geflankeerd door vier heren: gitarist Hong Ji-hoon, bassist Lee Won-jae, toetsenist Lee Ji-ha & drummer Kim Jong-hyeon. In Korea treden ze regelmatig op (jaarlijks zo’n 50 keer) en ze waren voor optredens al in Osaka en Fukuoka, Japan. Na de covid-19 willen ze ook gaan touren in Europa en de VS. Ook dit nog, in 2019 namen ze deel aan het Seoul Blues Festival. Stelling 2: Daarnaast is het ook niet vanzelfsprekend om als jongeren in Korea -uitsluitend in het Engels!- een blues album op te nemen. Hun debuutalbum ‘This Is Not the Blues’ werd opgenomen in Seoul en gemixt in de Abbey Road Studio’s in Londen. Het resultaat zijn acht nummers (en ik ga verder met wat te lezen staat op hun website), “gecomponeerd met een geweldige aanleg, gespeeld met trouw en vrijgevigheid en gezongen door een vrouwelijke vocaliste met temperament en goede harmonische registers”. Waarom ze hun muziek zelf “not the blues” noemen, riep ook bij mij, bij de eerste beluistering, de nodige vragen op. ‘This Is Not the Blues’ opent heel rustig en inderdaad met een (voorspeld) “not blues” gehalte, met “Sit By the River”. Het nummer wordt ingeleid op keys door Lee J., waarna Hong op gitaar overneemt. Sim’s zang klinkt heel zelfzeker en erg volwassen. Ook op “Everything's Gonna Be Alright” en “I Don't Know How I Feel” gaat Flat Five in dezelfde trend nog even verder, waarbij het nog even wachten is op de essentie, het doorleefde van de blues. Met het shuffle-achtige “I Got a Key” komt er wat meer kracht en ziel in de release. Sim zingt met meer passie en weet hoe blues gezongen moet worden. Het is dan wachten tot “I've Reached Bottom” dat de sfeer doet omslaan en het funky “Let's Sing the Blues”,dat van hun debuut meer en meer een “echt” blues album maakt. In de finale doet “Deep Blue Sea Shuffle” de laatste twijfels in de zon opgaan. Vooral de solo’s -die van Lee W op bas en die van Hong op gitaar- zijn erg knap. Het was even wennen aan Flat Five en hun debuutalbum ‘This Is Not the Blues’. Dat de lijnen nog niet echt uitgezet zijn laat de titel vermoeden, maar dat er potentieel in deze Flat Five zit, laten ze duidelijk horen. Ik kijk uit naar hun volgende stappen! “ It took some getting used to Flat Five and their debut album ‘This Is Not the Blues’. The title suggests that the lines have not yet been plotted out yet, but they clearly show that there is potential in this Flat Five. I’m curious about their next steps!... “ (ESC for Rootstime.be) “ 한국젊은이들이블루스를부르다: Eric Schuurmans
Album track list: Album line-up: Discography Flat Five: |
||||||||
|
||||||||